Maciejów trzech czyli rzecz o rewitalizacji obiektów postindustrialnych

Ileż to pamiątek po przeszłości, regionie niegdyś skąpanym, dosłownie i w przenośni, w węglu i stali, zginęło bezpowrotnie w czeluściach nowych realiów ekonomiczno – społecznych. Dziś każda drobnostka pozostawiona po tamtych czasach naprawdę mnie cieszy – wziąwszy pod uwagę ile tych przybytków wielkiego przemysłu zaniknęło, czasem zupełnie bezsensownie (np. fragment KWK Pokój w Rudzie-Nowym Bytomiu).

Dziś wspomnę o nieszablonowym zabytku techniki, do tej pory nieco skrytym na uboczu, czyli zabrzańskim, ongiś peryferyjnym, Szybie Maciej, dawnej Kopalni Węgla „Concordia” (1841-1973), w dzielnicy Maciejów. Dzięki uporowi właściciela terenu – prywatnego przedsiębiorstwa „Demex” obiekt nie popadł w nicość. Niegdyś mały kompleks górniczy, dziś doskonałe miejsce na organizację imprez kulturalno – edukacyjnych, wypad do restauracji, skorzystanie z sali konferencyjnej albo sceny czy po prostu zwiedzanie starego górniczego świata. Wieloletni projekt wpisuje się dziś idealnie w trendy turystyki industrialnej. Według pobieżnych szacunków zabrzańskiego magistratu, w 2014 roku obiekt odwiedziło ok. 4000 osób, zaś w bieżącym ma to być pięciokrotność tej wartości.

Obiekt to nade wszystko wspaniała pamiątka po górnictwie, w tym licznie pozostałe maszyny – dwubębnowa maszyna wyciągowa o napędzie elektrycznym (1928), jej silnik elektryczny (1922), silnik parowy maszyny wyciągowej, przeniesiony tu z innej zabrzańskiej kopalni „Jadwiga” (1914). Z pewnością powrócę jeszcze na łamach mego bloga do tego miejsca, któremu warto się dogłębnie przyjrzeć. Dziś zaprezentuję jedynie fotografie budynku nadszybia oraz wieży wyciągowej (1922-28) jak się zmieniały na przestrzeni ostatnich lat (kolejno: 2009, 2012, 2015). Prace konserwatorskie trwały w latach 2010-14. Oby więcej takich realizacji!